Dorpsmeisje versus Stadschick

Ik woon niet in een stad, maar als je dat wel doet heb je te maken met andere leefgewoontes, daar ben ik wel achter. Men gedraagt zich simpelweg anders, want het werkt gewoon anders. Om te beginnen met een simpel voorbeeldje: als ik hier door dorp loop (zo noemen wij het centrum) met de garderobe van een gemiddelde fashionblogger, word ik waarschijnlijk op elke straathoek stilletjes uitgelachen. Op z’n minst nagekeken. Logisch misschien ook. Hier is de mentaliteit ‘doe maar normaal dan doe je al gek genoeg’ uitgevonden. Snap je wat ik bedoel? Als je hier zo’n prachtige rode dameshoed op zet ben je er al ‘zo een’. Hier rijden geen snelle taxi’s die mij ’s ochtends naar een Starbucks rijden om mijn Latté op te pikken voor het werk. Ik loop ’s ochtends niet m’n huis uit op naaldhakken en een onpraktisch grote damestas aan m’n arm, vol met make-up om het spul bij te werken. In mijn tas zit een rode broodtrommel, een agenda van de HEMA, zakdoekjes en een extra balpen. Super sexy.
Vervolgens stap ik op mijn good old herenfiets voor een 10 minuten ritje naar m’n werk. Onderweg raast er een trekker voorbij die zoveel zand in m’n haren blaast, dat ik spontaan met een ‘beach look’ op m’n werk verschijn. Super glamorous.

Wat ook waarschijnlijk in de stad heel normaal is: fashionbloggers en vloggers die ‘hun ding’ doen. Ik zal dat even toelichten. Het gebeurde zelfs in mijn dorpje! Ik woon op de derde en heb prachtig uitzicht op de markt en op zaterdagen is dat gratis entertainment. Ik zag twee meiden van een jaar of 15 op een bankje zitten met hun telefoontjes. Niks geks, totdat ze foto’s van elkaar gingen maken. En niet één of twee, nee wel 10 minuten lang! Ik was getuige van een heuse fotoshoot. Ongegeneerd zaten (en stonden) ze allerlei mogelijk en onmogelijk poses aan te nemen voor de camera. Alsof die honderden marktgangers helemaal niet bestonden. No shame!
Zo zijn er dus ook vloggers (video bloggers) die een hip cafeetje binnen gaan om vervolgens tegen hun camera te vertellen hoe lekker hun biologische graskoffie smaakt. Lekker jij en je vlogcamera. Maar zo zien zij dat niet; zij vertellen dit tegen hun 1000+ volgers op YouTube. Alleen op dat moment bestaat dat filmpje nog niet en zie ik alleen een persoon die tegen z’n apparatuur praat alsof het iets terug gaat zeggen. En dat lijkt raar.

Dit is niet per se kritiek, ik vind het zelfs ergens wel bewonderingswaardig. Gewoon lak hebben aan alles en iedereen om je heen en lekker tegen een lens kletsen als je dat leuk vindt. Even ter vergelijking: ik voel me al asociaal als ik met oordopjes in door dorp loop. Dan sluit je je zo van iedereen af. Ik vind het lastig. Laat staan dat ik bij alles wat ik doe een camera ertussen schuif. Daarom vind ik het nog steeds een gek gezicht als ik dames out of nowhere zie poseren voor een camera. Voelt gewoon raar om achter de schermen mee te kijken, zeg maar. Vast een prachtig kiekje..

Ook opvallend aan veel stadschicks: ze zijn naar mijn idee erg zelfbewust. Misschien soms een beetje te veel. Hoe ik dat zie? Ik zit dan bij een cafeetje een doodnormale thee te drinken en dan zie ik om de haverklap mensen in de etalage naar zichzelf koekeloeren. Niet één ruit, nee wel drie achter elkaar. Is ook wel weer heel grappig om te zien. Zullen ze tevreden zijn? Maar bijvoorbeeld een bootlading aan selfies op je Instagram zetten vind ik niet heel normaal. Wie heeft dat ooit goedgekeurd? Waar komt al die zelfliefde vandaan? Ik wil hiermee zeker geen zelfhaat promoten hoor, maar constant die aandacht naar je hoofd trekken vind ik ook maar een rare hobby. Misschien kom ik daar nog eens op terug met een ander verhaaltje over selfies. Of misschien ben ik heel conservatief en loop ik achter met dit soort zaken. Dat is dan weer een nadeel van dorpsmeisje zijn. Lekker wereldvreemd.

Ik scheer nu trouwens alle dorp- en stadsmeisjes over één kam. Dat doe ik graag, maar ik begrijp dat de wereld niet zo werkt. Voor mijn verhaaltjes vind ik dat wel werken.

ehblog

En verder nog dit:

2 reacties

  1. Ik begrijp precies wat je bedoelt, langs de ene kant vind ik het knap dat ze zomaar ‘durven’ filmen terwijl iedereen kan meekijken, want ik schaam me al dood als iemand gewoon een foto van me neemt… Gek hoe mensen van de stad verschillen van mensen die in een dorp wonen!

Laat een antwoord achter aan Evelien Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *