Als ik vertel dat schilderen een hobby is dan willen mensen vaak weten wat ik dan zoal maak. Is het realistisch of abstract? Gelukkig is het niet zo zwart wit. Ik noem het vooral figuratief; je kunt het dus wel herkennen, maar spot-on realistisch hoeft het niet te zijn. Vind het wel leuk om te proberen, maar dat is het dan ook.
“Wat schilder je dan?”
Mja, hier wordt het wat ingewikkelder. Ik kan met een voorbeeld wel duidelijk maken waar dat aan ligt. Ik werk in een ziekenhuis waar regelmatig kunst uit de omgeving van bijvoorbeeld schildersclubjes wordt geëxposeerd. Heel leuk en gevarieerd. Toen ik eindelijk wat werk had gemaakt dat ik het exposeren waard vond deed ik ook een poging. Er werd positief gereageerd door de kunstcommissie, want collega; altijd leuk om daar ook eens iets van te laten zien. Echter hadden ze toen mijn werk nog niet gezien.. Ik verwees ze door naar mijn website en zou daarna wel horen hoe en wat.
Die hoe en wat kwamen dus nooit. Überhaupt geen reactie eigenlijk. Au. Ik ben er zelf niet achteraan gegaan en heb het ook maar gelaten voor wat het was. Ik bedacht me dat mijn werk in een ziekenhuis waarschijnlijk niet bijdraagt aan het beter worden van zieke mensen. De kunstcommissie heeft een duidelijk doel voor ogen; kleurrijke, vrolijke, eventueel abstracte kunst. Landschappen, dieren en portretten doen het ook altijd goed. Ik maak wel vaak landschappen (of stillevens?), maar die vallen net niet helemaal binnen de overige criteria. Misschien de reden dat het stil bleef aan de andere kant van de lijn. Who knows.
Tijdens mijn eerste soort van expositie in een tuin zat ik stilletjes op de achtergrond te wachten wat mensen van mijn werk zouden vinden. Ik hoorde de woorden depressief, donker en droevig veel voorbij komen. Niet per se de emoties die je nog eens extra wil aanzetten in een ziekenhuis hè. Maar dat is nogal persoonlijk want zelf vind ik mijn werk verstillend, rustig en misschien een beetje melancholisch. Of zoiets.
Hoe dan ook, ik blijf er wel om doorgaan. Ik schilder wat ik zelf graag zie en daar zijn de meningen over verdeeld. Soms krijg ik zelfs lacherige reacties. Ik denk dat het handiger was geweest als ik mijn haren zwart zou verven en dikke randen zwarte kohl onder mijn ogen zou smeren. Dan hoef je minder fantasie te gebruiken.
“Jij? Donker? Waarom vind je dát nou mooi? Post-apocalyptisch? Huh?”
Mijn nieuwste werk is een soort inwisselbaar zelfportret. Ik heb een voorbeeld gebruikt van een foto die mijn vriend van mij maakte, maar er toch een eigen draai aangegeven. Ik houd wel van gekke elementen zodat het niet een fotografisch geschilderd portret is, het mag een beetje wringen. Ik noem deze Open minded.
