Over de dood, maar dan luchtig

Het is een beetje alsof ik het afgelopen jaar naar een hele lange, trieste film heb gekeken. Ik volg al een hele tijd een prachtige Amerikaanse blogger; een jonge moeder van 5 kinderen in 5 jaar. Sinds een jaar weet ze dat haar man een zeer agressieve vorm van kanker heeft.

Nu bijna een week geleden is deze zelfde man daar na een lange strijd aan overleden. Ondanks dat ik haar eigenlijk helemaal niet ken heb ik veel aan haar moeten denken. Het lijkt zo ontzettend oneerlijk wat ze doormaken. Ze heeft haar lezers altijd (met veel detail) op de hoogte gehouden van de situatie, tot aan zijn sterfbed toe. Natuurlijk, met hen nog miljoenen andere families, maar ze heeft iedereen zo dichtbij laten komen dat je bijna niet anders kunt dan meeleven. Tot zo ver het zware gedeelte.

 

dood1

 

Ik dacht er over na waarom zo’n jonge, sportieve vader van 5 kinderen het slachtoffer van kanker moest worden. Daar is geen reden voor, maar ik moest wel denken aan wat Herman Finkers daar ooit over zei. Klinkt misschien niet als de meest logische persoon als cabaretier zijnde, maar eigenlijk is hij dat wel. Herman Finkers lijdt zelf namelijk ook aan kanker en heeft er vaak genoeg vragen over beantwoord. Zoals hij over de dood praat kan niemand dat. Lekker luchtig.

 

“Ik was verbijsterd. Hoe kun je nu zó je trouwste vriend verloochenen? Je vrouw kan je verlaten, je kameraad kan je verraden, maar de dood heeft nog nooit iemand vergeten of verlaten. Denk daarom niet té onaardig over de dood, hijzelf is zo kwaad nog niet. Hij is een gevoelig jongetje dat houdt van dansen en van kunst. Hij is je uiteindelijke minnaar, die het laatste bed met je deelt. Soms is hij in zijn liefkozingen wat onbeholpen en daardoor onbedoeld wreed. Vooral wanneer iemand zó prachtig is dat de dood zich niet meer kan beheersen en te vroeg komt. Maar hij heeft dat niet zo gewild en lijdt zelf ook. Hij lijdt zelf ook. Ga daarom stijlvol met hem om. Als je losjes met hem danst, verandert elke dag in kunst.”

 

Dit is nog maar een kort stuk, voor het hele stuk inclusief fantastisch lied, kijk je hieronder even. Het zijn maar 8 minuten die je misschien geen antwoorden geven, maar wel een mooie gedachte.

 

 

ehblog

PS Ja klopt, weer een nieuwe lay-out(!). Maar ik zei niet voor niks dat ik daarin onrustig ben. Dit is rustiger naar mijn idee. 🙂

En verder nog dit:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *