Als je in een museum werkt waar Piet Mondriaan (die met die vakjes) de hoofdrol speelt krijg je vaak naar je hoofd geslingerd dat iedereen zijn werk had kunnen maken. Ja en nee. Even een voorbeeld.
Kinderen van een plaatselijke basisschool hier versieren sinds enige tijd de muren van ons ziekenhuis met werk geïnspireerd door Mondriaan. Ze wilden drie groepen iets met zijn kunst laten doen, maar wel alle drie verschillend. Ze besloten voor ‘de vakjes’, de appelboom en de Jacobskerk te gaan. De verdeling was als volgt: groep 7 en 8 mochten zich ontfermen over de architectuur van de kerk. Groep 5 en 6 gingen los op bomen en groep 3 en 4 konden gaan knippen, plakken en schuiven met die vakjes, want dat was lekker makkelijk.
Zie je wat hier gebeurt? Zijn meest gewaardeerde en tegelijk meest onderschatte werk mag nagebootst worden door kleuters! Het is ontzettend complex wat die man deed en heeft daar dan ook wel 30 jaar over gedaan om dat te ontwikkelen. Oké, ik vermoed dat het gros van mijn lezers hier zojuist is afgehaakt. Die man maakte zich gewoon heel druk om vakjes, met veel tape.
Laat ik een ander voorbeeld nemen, iets persoonlijker. Ik ben hier verder niet trots op, maar het geeft duidelijk aan hoe lastig abstract werken is.
Zodra ik een beetje kon schilderen vonden m’n ouders het al snel een goed idee dat ik iets moest maken voor in de woonkamer. Gratis en voor niets. Alsof het allemaal niks kost, pap en mam. Maar zij hebben m’n kunsteducatie helpen financieren, dus vooruit. Uiteindelijk verveelde dat werk aan de muur, dus mocht ik wel een keer iets abstracts maken.
“Doe maar wat, we vertrouwen op jou,” zei moeders.
Ja ja, die heb ik eerder gehoord en vervolgens ligt dat vertrouwen te verstoffen op mijn oude slaapkamer. Maar oké. Om dit te voorkomen zocht ik samen met ouders naar een relatief abstract werk, waar ik dan mijn versie van zou maken.
Ik dacht ook; dat doe ik wel even. Ha-ha wist ik veel. Mark Rothko maar dan wel z’n vroege werk, wat ik overigens veel interessanter vind. Abstract, maar met een verhaal. Zie hieronder het resultaat.
(extra klein, om Mark Rothko alle eer te geven)
Het is zeer duidelijk dat ik niet wist wat Mark dacht. Een bus naschilderen kan iedereen, omdat we allemaal weten hoe een bus eruit hoort te zien. Maar een ‘slow swirl at the edge of the sea’ naschilderen is verdomd moeilijk als je daar geen gevoel bij hebt. Met abstract werk wil men doorgaans iets overbrengen doormiddel van lijnen, vlekken, vegen, wat dan ook. In mijn beleving is er niets moeilijker dan dat. Dus props voor Mondriaan met zijn gevoel voor harmonie en balans! En bravo voor alle non-kunstliefhebbers die dit gelezen hebben tot het eind.
De ‘Fuck Art’ foto is werk van Banksy.