Vorig jaar ging het schilderen best lekker met mijn versie van The Joker. Halverwege zo’n project kan ik me alweer helemaal op iets nieuws verheugen, maar de realiteit is vaak dat mijn inspiratie volledig instort als ik eenmaal klaar ben. Beetje jammer. De eerste helft van dit jaar heb ik dan ook zitten worstelen met een schilderij waar ik eigenlijk alleen maar heel erg chagrijnig van werd. Die heb ik inmiddels aan de kant gezet om nooit af te maken.
Dit wordt een combi-blog. Ik laat je weten hoe het ging met mijn NO-vember uitdaging en ik laat je zien wat ik schilderde. Bij dat laatste heb ik behoorlijk vals gespeeld, maar ben zelf wel erg tevreden met het resultaat. Waar heb ik het allemaal over? Let’s go!
Ja, dat was sneller dan verwacht. Alhoewel, ik loop natuurlijk al een beetje achter. In mijn laatste post gaf ik een sneak peek van een schilderij dat nu af is! Deze vond ik erg leuk om te doen en dat is er waarschijnlijk ook wel aan af te zien.
Ik kan corona de schuld geven van mijn achterstallige schilder ‘challenge’, maar doe ik niet. Ik had gewoon niet zoveel zin de afgelopen tijd. Is ook prima. Wel kan ik íets laten zien, want ik zou mijn muur een kleine make-over geven en voorzien van bloemen. Dat heb ik gedaan. Ik weet nog niet zeker wat ik er van moet vinden. Het is niet helemaal geworden wat ik voor ogen had, maar ik vond het ook gewoon een beetje saai om te doen. Ik ben geen bloemen schilder. Voor nu vind ik het wel best en wie weet wat ik er weer overheen kladder in de toekomst.
Ergens op 1/3e van februari had ik helemaal zin om eens heel wat anders te schilderen. Wees gewaarschuwd: dat roep ik altijd. Ik vind landschappen of uitvergrote stillevens nog altijd een mooi onderwerp en dus niet zo gek dat ik daar gewoon weer op uit kwam. Eigenlijk schilder ik gewoon het liefst wat ik zelf graag zie.
Dus herinner je je deze nog?
Natuurlijk, vers van de pers uit mijn laatste blogpost. Wat heb ik gevochten en vooral heel chagrijnig naar mijn ezel zitten staren de afgelopen twee maanden. Ik kwam er maar niet uit en het beeld dat ik gekozen had ‘voelde’ ook niet goed. Of zo. Dat is iets wat ik niet goed kan uitleggen, maar ’t keek niet lekker weg zeg maar.
Daarbij ben ik vaak een beetje te gehaast voor m’n ezel gaan zitten en wilde ik te snel resultaat zien. Da’s ook een valkuil trouwens. Maar aangezien we afgelopen weekend nul plannen hadden ben ik er eens rustig voor gaan zitten. En dat werkte een stuk beter. Ik heb lekker muziek geluisterd met het raam wagenwijd open en kwam zo tot het onderstaande resultaat. Het is nog niet helemaal af, maar ik denk dat ik geen hele grote veranderingen meer aanbreng. En als ik dat wel doe dan laat ik ’t alsnog wel een keer zien.