We zitten ruim een week in 2022, maar ik kijk nog even terug. Het is niet dat ik actief probeer elk jaar nieuwe dingen te doen, maar op de één of andere manier kan ik altijd wel iets noemen wat ik nog niet eerder deed. Kijk mee!
• De metro in Stockholm bezoeken
Ik had geen bijzonder hoge verwachtingen bij een vakantie dit jaar, dus dat we uiteindelijk toch nog in Stockholm belandden was helemaal een verrassing. Het was onze tweede keer en we wilden graag nieuwe dingen zien. We zijn vooral buiten de stad geweest, wat heel fijn en mooi was. En onder de stad! Zeker een aanrader; pak gewoon een metro in Stockholm en je ziet de mooiste kunstwerken!
Al een hele tijd luister ik de podcast Damn, honey. Het is een podcast over alle shit waar je als vrouw (breed begrip) mee moet dealen. Of eigenlijk gewoon alle shit waar je als witte man niet mee hoeft te dealen. Behoorlijk feministisch in allerlei opzichten en ik vind daar wat van.
Inmiddels heb ik veel afleveringen geluisterd en ik betrap mezelf erop dat ik vaak loop te zagen over waar ze nú weer over vallen. Ze hebben onder andere een rubriek waarin ze post van luisteraars behandelen. En die luisteraars zijn niet bang om de dames erop te wijzen dat ze nog niet feministisch genoeg zijn. Want je zou maar te vaak ‘kut’ roepen in je feministische podcast. HALLO, waarom wordt ‘kut’ als een negatief woord bestempeld, het is toch een prachtig vrouwelijk lichaamsdeel?! Ja, maar ook gewoon lekker om keihard te roepen als je je even heel erg wilt ergeren aan iets. Kom op zeg! Gelukkig vonden Marie Lotte en Nydia (de hosts) deze zelf ook een beetje ver gaan, maar dat is dus hoe ik mezelf soms opvreet als ik het luister.
Dat heb ik zomaar voorbij laten gaan. Naja, op m’n blog tenminste. Want ondanks de strenge maatregelen heb ik toch best goed m’n verjaardag kunnen vieren. Niet hutjemutje met 15 man in onze toch al niet te grote woonkamer, maar wel met een paar vrienden op het dakterras (in februari, whut?!) en met m’n ouders die het aandurfden om mee te eten.
En wat krijg je dan aan cadeaus als 32 jarige in coronatijd? Lekker praktische dingen kan ik je vertellen. Had ik ook wel om gevraagd natuurlijk.
• Yogamat
Al ver voor corona kreeg ik een yogamatje van de Action van m’n zus toegeschoven, want die had er eentje over. Het ding lag er wel, maar ik stond er toch vrij weinig bovenop. Totdat ik na een niet zo succesvolle hardloopsessie een peesje had verrekt en ik ineens bijna niet meer kon lopen. Om het toch een beetje soepel te houden ben ik toen maar yoga gaan doen. Ik dacht altijd dat je dat thuis beter niet kon doen, want niemand om je te corrigeren als je het fout doet. Nou geloof me; je corrigeert jezelf wel als je niet lekker in zo’n split komt. Eenmaal aan de yoga ben ik er eigenlijk niet meer mee gestopt. Dat was dan ook wel te zien aan het matje. De vlokken vlogen er vanaf, zeker op de plek waar ik vaak met m’n voeten aan het draaien was. Het matje was felblauw, dus gratis confetti door het hele huis. Tijd voor een nieuwe! Ik ben er zo blij mee! Deze is dikker en heeft niet zo’n schreeuwerige kleurtje. Ik word al zen als ik ‘m zie.
Na een leuke editie vorig jaar dacht ik even dat een pandemie meemaken het enige was wat ik voor het eerst zou meemaken in 2020. Maar gelukkig werd het niet zó depri. Het gekke is dat ik niets vooraf plan of er zelfs maar rekening mee houd dat ik iets nieuws moet doen, het kwam er gewoon van. Ook wel eens leuk.
Waar iedereen die meedoet aan ‘Movember’ lekker zijn of haar snor laten staan, wil ik november net even een ander doel geven. Een snor heb ik toch al, maar die kun je gewoon niet zo heel goed zien. 🙂
In het voorjaar van 2019 ben ik een keer heel dapper geweest en heb ik YouTube voor een maand opgegeven. M’n moeder keek heel onbegrijpelijk toen ik dat als een echte uitdaging presenteerde. Ze kon zich niks voorstellen van de impact die dat wel of niet had. Ze zit al wel op Facebook en Instagram, maar de oneindige put van YouTube is ze (nog) niet ingeklommen. Haar generatie heeft het druk met andere dingen die zich nog wél buiten het web afspelen. Iets met veel echte sociale contacten en een redelijke grote tuin hebben.
Mijn conclusie was gelukkig dat ook mijn leven niet instortte of stilstond toen ik YouTube een maandje links liet liggen. Ik kan me zelfs herinneren dat ik er heel rustig van werd.
Ik dacht; laat ik die rust weer eens opzoeken. Alleen zet ik voor mijn doen nu gewoon wat hoger in.
