Al een hele tijd luister ik de podcast Damn, honey. Het is een podcast over alle shit waar je als vrouw (breed begrip) mee moet dealen. Of eigenlijk gewoon alle shit waar je als witte man niet mee hoeft te dealen. Behoorlijk feministisch in allerlei opzichten en ik vind daar wat van.

Inmiddels heb ik veel afleveringen geluisterd en ik betrap mezelf erop dat ik vaak loop te zagen over waar ze nú weer over vallen. Ze hebben onder andere een rubriek waarin ze post van luisteraars behandelen. En die luisteraars zijn niet bang om de dames erop te wijzen dat ze nog niet feministisch genoeg zijn. Want je zou maar te vaak ‘kut’ roepen in je feministische podcast. HALLO, waarom wordt ‘kut’ als een negatief woord bestempeld, het is toch een prachtig vrouwelijk lichaamsdeel?!
Ja, maar ook gewoon lekker om keihard te roepen als je je even heel erg wilt ergeren aan iets. Kom op zeg! Gelukkig vonden Marie Lotte en Nydia (de hosts) deze zelf ook een beetje ver gaan, maar dat is dus hoe ik mezelf soms opvreet als ik het luister.

Dat heb ik zomaar voorbij laten gaan. Naja, op m’n blog tenminste. Want ondanks de strenge maatregelen heb ik toch best goed m’n verjaardag kunnen vieren. Niet hutjemutje met 15 man in onze toch al niet te grote woonkamer, maar wel met een paar vrienden op het dakterras (in februari, whut?!) en met m’n ouders die het aandurfden om mee te eten.

En wat krijg je dan aan cadeaus als 32 jarige in coronatijd? Lekker praktische dingen kan ik je vertellen. Had ik ook wel om gevraagd natuurlijk.

• Yogamat

Al ver voor corona kreeg ik een yogamatje van de Action van m’n zus toegeschoven, want die had er eentje over. Het ding lag er wel, maar ik stond er toch vrij weinig bovenop. Totdat ik na een niet zo succesvolle hardloopsessie een peesje had verrekt en ik ineens bijna niet meer kon lopen. Om het toch een beetje soepel te houden ben ik toen maar yoga gaan doen. Ik dacht altijd dat je dat thuis beter niet kon doen, want niemand om je te corrigeren als je het fout doet. Nou geloof me; je corrigeert jezelf wel als je niet lekker in zo’n split komt. Eenmaal aan de yoga ben ik er eigenlijk niet meer mee gestopt. Dat was dan ook wel te zien aan het matje. De vlokken vlogen er vanaf, zeker op de plek waar ik vaak met m’n voeten aan het draaien was. Het matje was felblauw, dus gratis confetti door het hele huis. Tijd voor een nieuwe! Ik ben er zo blij mee! Deze is dikker en heeft niet zo’n schreeuwerige kleurtje. Ik word al zen als ik ‘m zie.