Zeker een half jaar geleden ontdekte ik het bij mezelf en een paar weken geleden kwam ik erachter dat ik niet de enige ben. Waar ik het over heb? Een bijzonder verwarrende gedachte, waarvan ik vermoed dat jij het misschien ook wel eens gedacht hebt. Lekker wazig Eef.. Ja ik leg het zo uit.
Maar eerst: mijn vader kwam naar me toe en zei: “Evelien, ik heb een onderwerp waar je over kunt schrijven.” Vervolgens vertelde hij over zijn poging een roodborstje terug te spoelen die zojuist uit het vogelhuisje gevlogen was. Het vogelhuisje in hun eigen tuin weliswaar, niet op de televisie. Meteen herkende ik de verwarring. Mijn vader is namelijk niet gek, maar wel goed in de war. Een beetje gehersenspoeld door de vele functies op zo’n televisiekastje van de KPN.
We leven met z’n allen nogal online. Niks mis mee, ik veroordeel niemand. Iedereen zeurde ‘vroeger’ over belachelijke datingsites als ‘Second Life’, maar ondertussen heeft eigenlijk iedereen een second life. En wel een digitale. Lekker op de laptop, voor de tv of vastgelijmd aan je mobieltje, het is er constant en we doen het allemaal. Zo erg, dat het vaak sporen achterlaat in het leven offline.
Hoewel ik dol ben op rommelen in Photoshop, gezinnen stichten met The Sims en willekeurig browsen op het internet, vind ik de meer ambachtelijke dingen ook heel erg leuk om te doen. Ik noem: schilderen en tekenen. Alleen haal ik die werelden nog wel eens door elkaar. Ja heus. En dan bedoel ik niet schilderen in Photoshop, dat kan al en heeft elke kleuter met een iPad allang onder de knie. Maar Photoshoppen in een echt schilderij daarentegen.. Hoe dan?
Vol moed begin ik weer aan een nieuw schilderij en wanneer ik een heel eind onderweg ben, komen de details om de hoek kijken. Altijd belangrijk voor mij en altijd een uitdaging, want: precies werk. Ik maak een foutje. Shit. En letterlijk het eerste dat in mij opkomt: Ctrl Z.. (voor de niet-zo-nerds onder ons = ongedaan maken). Dit is geen semi-grappige gedachte als in: kon ik maar Ctrl Z-en. Nee ik denk heus voor één seconde dat het daadwerkelijk kan. Mooi niet. Die twee toetsen zitten niet op mijn schilderij, wel hardnekkig in mijn hoofd en das best wel erg. Ik zit een beetje gefrustreerd in hetzelfde schuitje als vaders.
Is dit herkenbaar of zijn mijn pa en ik gewoon een beetje doorgedraaid?
PS Long time no see, zal je denken. Klopt. Maar ik heb niet stil gezeten! Deze week komt m’n nieuw lay-out online. Ik ben een onrustig type wat dat betreft.
