Ik ben geen 18

Vier jaar geleden liep ik LIO-stage (leraar-in-opleiding) op een middelbare school. Na schooltijd wilde ik dan wel eens boodschapje doen bij de supermarkt. Om niet overspoeld te worden door Doritos-vretende-tieners had deze supermarkt een regel bedacht. Maximaal tien leerlingen tegelijk en allemaal verplicht een winkelmandje mee. Als de intentie er is, maakt die laatste keus het ‘jatten’ waarschijnlijk lastiger. Met zo’n rotmandje door de winkel en het enige wat ze willen scoren zijn die energiedrankjes die ze net zo goed gratis kunnen maken, zo goedkoop.
En daar kom ik aan. Met 22 jaar op de teller, maar blijkbaar met een gezicht van iemand van 17. Of zoals moeders het toen graag zei: “Je bent ook nog zo’n blaag!” Bedankt mam. Of ik ook een winkelmandje mee wilde nemen. Nou zeg! Misschien lag het aan de rugzak. Nog steeds neem ik liever zo’n ding op de rug dan een handtasje op de heup. Ik voel me er niet elegant genoeg voor. Dat is weer een ander verhaal.

Een goede drie jaar later haalden vriend en ik de ingrediënten voor een goede barbecue en daar hoort wijn bij. Je raadt het al: eerst de ID-kaart graag! Ik had mijn portemonnee in de auto gelaten en dus ook dat rottige kaartje. Ik moest er voor heen en weer lopen! Verdorie 25 jaar en je nog moeten identificeren. Natuurlijk ook een stil compliment voor mijn kennelijk jeugdige uiterlijk. Ahum.

Een jaar later help ik mezelf uit die droom. Ik doe tegenwoordig boodschappen bij de Lidl en laat die nou naast een middelbare school staan. Dat is natuurlijk een uithangbord voor afgebakken broodjes, goedkope chips, goedkope snoepjes, goedkope koekjes, kortom: goedkoop. En lekkerder dan die bruine boterham met kleffe kaas. Afin, ik kom er voor andere dingen: bloemkool, melk, gehakt, mandarijnen. Alles waar een gemiddelde tiener nog nooit van heeft gehoord. Afgezien van dat is er nog een reden waarom ik overduidelijk niet meer met deze doelgroep verward word. Ik koop geen kleding bij de CoolCat die ook nog eens drie maten te klein lijkt te zijn. Alle truien, broeken, T-shirts, rokjes, ondergoed, weet ik het wat, zijn nu cropped. Voor de mensen die keine ahnung hebben: kaalgeknipt. Althans, zo las ik het in een willekeurig woordenboek en vond het wel een passende vertaling.

Misschien acceptabel in de zomer, maar toch niet in de herfst/winter?! Het lijkt net of alle moeders de wasvoorschriften aan hun laars lappen. Laten we alles wassen op 90 graden! Yeah! Het straatbeeld van de liefelijke Achterhoek verandert langzaam in een gure getto uit zo’n jaren 90 film. Ja ik houd van overdrijven. Maar het is slechts 10 graden buiten en die dames flaneren met hun vleeswaren over de stoeprand alsof het hartje zomer is! Ik loop er dan naast met een dikke winterjas en gebreide sjaal van de HEMA. Ja, dan wordt het verschil groot. Niet pijnlijk, wel duidelijk. Nu ik bijna de 27 aantik, verwacht ik geen vragen om een ID-kaartje meer, maar je weet het nooit. M’n zus van 29 jaar is het ook nog wel eens gevraagd. En als men over 10 jaar nog twijfelt hoor je mij natuurlijk niks meer zeggen.