Eigenlijk wilde ik er niet zoveel aandacht aan besteden, maar je kunt er gewoon niet echt omheen hè, dat virus. Dat blijkt maar weer, aangezien we allemaal binnen moeten blijven. Ik houd me daar niet echt heel strikt aan, want ik ben de afgelopen weken meer buiten dan ooit. Misschien juist omdat het niet mag, misschien omdat het lente is.  En we hebben niet eens een hond. Maar ik heb dan weer het geluk in een dorp te wonen met een prachtig buitengebied waar iemand tegenkomen onder normale omstandigheden al een uitdaging kan zijn.

Anyway, laten we duiken in dingen die ik graag doe in deze rare tijd.

~ Koken

Het boodschappen doen heb ik al teruggeschroefd naar 2x per week wat best een uitdaging is omdat ik alleen een fiets heb. Daarnaast moet ik ineens verzinnen wat we voor 3 á 4 dagen gaan eten. Hellup! Ik vind het niet leuk om vaak hetzelfde te koken, dus de afgelopen week hebben wij homemade huzarensalade, bonenburgers, soep en pannenkoeken gehad. Gezellig met een podcast in mijn oren kan ik nog best wat lekkers in elkaar flansen.

Mijn grote plan was eigenlijk ballet toen ik 6 jaar was, maar de balletjuffrouw destijds joeg mij de stuipen op het lijf. Ze was groot, luidruchtig en lomp. Tenminste, dat is mijn herinnering. Blijkbaar vond mijn moeder dat ook, want het werd majorette. Lijkt er een beetje op. Of zo. Maakte niet zo veel uit, ik was zielsgelukkig want ik kreeg een baton (zo’n stokje). En die mocht ik zelfs mee naar huis nemen om te oefenen. Nou mijn eerstvolgende 10 jaar konden niet meer stuk.

Totdat de puberteit aanklopte en ik me besefte dat majorette niet zo cool werd gevonden als zo’n beetje elke andere vorm van sport. En elke andere vorm van sport was zeg maar niet echt mijn kopje thee. Tijdens de gymles sprong ik meer tegen de kast aan dan er overheen en kreeg ik meer softballen op m’n hoofd dan er een te vangen. Je snap het, ik was géén sporter.