Door dit schilderij heb ik mijn innerlijke Bob Ross ontdekt. Heel leuk om de kwast eens in de pot te laten en te experimenteren met een paletmes. Een beetje berg heb je dan zo geschilderd. Waarom bergen? Dit gaat mega zweverig klinken maar ik heb hiervan gedroomd. Niet om Bob Ross na te doen, maar wel van dit beeld. Een verlaten dorp midden in de bergen. Dat het dan weer overmeesterd wordt door raven/kraaien is een latere toevoeging. Vandaar ook de titel The Undertakers. Erg leuk om te doen, titels verzinnen. Het liefst een beetje dubbelzinnig.
Door talloze vakanties naar Oostenrijk en Zwitserland had ik nog busladingen aan vakantiefoto’s en dus fungeerde die als achtergrond. Ik maak meestal eerst een (hele slechte) collage in Photoshop voordat ik aan de slag ga. Sommige schilders zweren bij een zogenoemde reference photo. Ik ook en vooral omdat ik nog veel moet oefenen. Mijn fantasie slaat helaas nog niet op hol als ik naar een leeg doek staar.
Hierboven het eindresultaat. Het heeft heel wat tijd gekost omdat ik het mezelf zo moeilijk maakte.
“Perspectief vind ik heel lastig.”
“Oh hé laat ik iets met huizen maken!”
Op de kunstacademie vond ik met metaal werken ook altijd een grote uitdaging. Eén keer raden met welk materiaal ik aan de slag moest als ik een nieuw idee had. Ik vermoed dat mijn hersens dit met opzet doen. Ik schilder eigenlijk liever bomen en vormen die niet een bepaalde kant op hoeven, maar zo leer ik het natuurlijk niet. Altijd work in progress. Ja ik probeer mezelf nu in te dekken. Op naar m’n volgende leerproces.
2 reacties
Wauw! Hij is echt heel gaaf geworden! Ik vind de donkere kleuren die je hebt gebruikt, zo mooi; geeft het echt een stoere sfeer!
Dank je Monique! 🙂