Eerste reacties: “Oh Stockholm, super leuk! Daar wil ik ook zeker weer eens naartoe.” Tweede reactie: “Wel heel duur.”
Precies wat ik wil horen net nadat ik twee minuten geleden een citytripje in het hoogseizoen naar Stockholm heb geboekt. We waren niet heel erg op tijd met boeken, maar dat mocht de pret niet drukken, het vliegtuig had nog wel plek voor twee. Ironisch genoeg zaten we langer in de trein naar Amsterdam, dan in het vliegtuig naar Stockholm. Leven van een Achterhoeker.
Ons hotel was afgestemd op jonge mensen, gedecoreerd met ontelbaar veel plantjes, cactussen en mos, een hippe bar, moderne wastafels bij de wc’s en personeel niet ouder dan een jaar of 25. Ik voelde me meteen thuis. Mijn vriend en ik pikken namelijk vaak een hotel dat stiekem net een stilliggend cruiseschip is, afgeladen met gepensioneerde koppels. Dit keer dus niet!
En wat een fijne stad is Stockholm! Heel relax, zonnig en gezellig druk. Op sommige momenten wel een beetje erg druk, maar als je slim met je planning omgaat is massale drukte wel te vermijden. Heel anders dan ons avontuur naar Amsterdam. Best wel een vreselijke stad, als je het mij vraagt. Horeca personeel was niet echt vriendelijk, fietsende inwoners rijden je met alle liefde van de sokken en op elke hoek hoor je het dringende gepingel van een tram. Niet mijn kopje thee.
Wij zijn ook maar toeristen en wilden daarom toch een keer de wisseling van de wacht in Stockholm meemaken en stonden dan ook al een goede 30 minuten eerder op het plein. Dat bleek onnodig, want toen het eenmaal begon stond het plein zo vol, dat wij als lange Nederlanders alsnog weinig zagen. We konden prima over de Aziaten en kleine Franse gezinnetjes heen kijken, maar om ook boven de meegenomen apparatuur uit te kunnen steken, werd een grotere uitdaging. Aan hun behendigheid met een selfiestick kon je zien dat dit geen beginners waren. Helaas voor ons zat zo’n stick dan ook geregeld in ons gezicht en zagen we geen moer.
We waren zo gefascineerd, dat we van de hele parade niets mee kregen, maar wel met open mond zaten te kijken hoe minimaal onze medetoeristen dit spektakel probeerde te filmen. Snappen ze dan niet dat je met een beetje internetverbinding dit prima kunt bekijken op YouTube, gefilmd door iemand met een waarschijnlijk betere camera en standpunt? Wat is het punt van het zelf filmen?! Bekijk het gewoon.
Ik heb altijd een beetje een haat-liefdeverhouding met fotografie en film gehad in zulke situaties. Sommige dingen moet je niet willen vastleggen, want een ander heeft dit voor jou al veel beter gedaan. Ik kijk er dan liever naar, in plaats van druk zijn met het maken van een perfecte foto en het uiteindelijk helemaal niet écht gezien hebben. Dit klinkt heel hippie, maar zo is het toch?!
Wat ik vooral probeer te zeggen is dat zo ontzettend veel foto’s al eens zijn gemaakt. Als ik dan een foto wil hebben van de drie meest bekende geveltjes van Stockholm, kijk ik toch gewoon op internet. Zonder twijfel dat daar een prachtige foto te vinden is, die ik met mijn telefoon nooit na kan maken. Met onze telefoons kunnen we dan gewoon wat meer persoonlijke foto’s maken, waar niet je buurman ook een kopie van heeft. Misschien een keer met jezelf erop, misschien niet. Maar probeer het alsjeblieft niet als bewijs te gebruiken dat je ergens bent geweest. Heb gewoon plezier en laat die selfiestick ook eens in je tas.
Natuurlijk handig om wel wát foto’s zelf te maken, zodat ik ze hier kan plaatsen zonder auteursrechten te schenden. 🙂
